Yaralar Beni Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Dert yükü gâm yükü sırtıma biner
Beklerim çektiğim acılar diner
Ellerin tokmağı başıma iner
Sapı benden olan yaralar beni.

Aklıma fikirim rehberim olur
Sadece mutluluk talebim olur
Aklıma ilk gelen sebebim olur
Nöbetleşe tutar sara'lar beni

Gönül dergâhında kitap olayım
Garip sofrasında bir kap olayım
İstedim baltaya bir sap olayım
O da ilk fırsatta yaralar beni.

Darbeler yedikçe daralır kafes
Haram oldu bana aldığım nefes
Övgülere lâyık gördüğüm herkes
Sırtımı dönünce karalar beni.

Ayağımdan biri başımdan biri
Tutup mezarıma indirsin beni
Mutlaka her nefsin topraktan yeri
Ak beyaz kefene saralar beni

Erlik meydanında hep düştüm alta
Ne bana yaradım nede bir halta
Yine düştü dallarıma kör balta
Yara değil sapı yaralar beni

Sezâi mezarın çiçeklenince
Amel defterine şerh eklenince
Ana baba olup çocuklanınca
Kimbilir belkide ararlar beni .