Yaralar Beni Şiiri - Necati Ocakcı

Kahreden hasretlik, büktü belimi
Yâr ile sohbetten, aralar beni
Dağlar engelledi, kesti yelimi
Deli fırtınalar, paralar beni.

Olanla biteni, eylerken seyir
Zaman aşımına, uğradı devir,
Döndürdüler beni, evir ha çevir
Aşkın girdabında, buralar beni.

Ayaklarım yalın, üstümde hırka
İnanmışım Bir’e, üç, yedi, kırka
Yamaldım, yassıldım, hep korka- korka
Zifirî geceler, karalar beni.

Ölümüne sevmek, bitirdi beni
Aklımı aldı da, yitirdi beni
Bulunduğum yere, getirdi beni
Ahde vefasızlık, yaralar beni.

Kırk katır deseler, kopmam özümden
Geçerim canımdan, iki gözümden
Dünyayı verseler, dönmem sözümden
Meğer yüreğimden, vuralar beni.

Bu; kutsal bir sevgi, büyük bir dava
Altımda ırmaklar, zümrütten ova
Yükseldikçe kokar, mis gibi hava
Yemyeşil vadiler, saralar beni.

Necati dileği, şevk ile tuttu
Aşkın kitabını, yaladı yuttu
Kimse diyemez ki; beni, unuttu
Sahra çöllerinden, soralar beni,
Bu yolda ölenden, soralar beni.