Yara Şiiri - Halil Kumcu

Gönlüme oturdu hüzünler,
İçime ise koskoca bir ağlamak.
Farkındayım, az az ölüyorum;
Zormuş kalbim ondayken yaşamak.

Keşke, diyorum bazen, vuslat,
Bu tenha yolda saman çöpü olsaydım.
Ömrümün beşinci mevsiminde,
Sararıp sararıp solsaydım.

Kuru dallar gibi mecalsizim;
Bu dünya yüreğime ağır gelir.
Benimkisi bir uzun can çekişme;
Dilim lal, sözüm gözyaşımdan gelir.

Öyle bir hal üzereyim işte,
Sanki bir ben varım, bir de çığlıklar.
Yitip gider garip başım;
Ne sen sor ne ben söyleyeyim kaldırımlar.

Ruhun bir kuyu gibi dipsiz,
İlacı olmayan bir hastalık.
Hasret bu, her türküde aklıma gelir;
Damar damardır, gam artık.

İçine düştüğünü yazmakla, çizmekle anlatamazsın;
Uykuya dalarsın, rüya yalan.
Aklına takılır, yastığın taş gibi olur;
Uyanırsın, hem acır hem acıtır yaran.

22 Mayıs 2022 / Pazar / Bartın