Adem olamadım; pişmanlık içinde tevbe aşkına tutulan,
Bilal olamadım; kayayı imanla göğüsleyen,
Yusuf olamadım; kuyulara-zindanlara atılıpta yarinin yolundan ayrılmayan,
Eyyub olamadım; sabır taşı misali yontulup,şükreden,
Muhammed(s.a.v.) olamadım; karşılık vermeden 'selam' diyen,bütün güzelliklerin kendinde olmasına rağmen O az saysa da bolca dua edip teslim olan,
Aişe olamadım; iftiralara sabredip tevekkül içinde olan,
Meryem olamadım; iftiralara imanıyla cevap veren,
Züleyha olamadım; sonradan aradığı asıl nimeti bulup O'na düğümlenen-zincirlenen,
Osman Nuri Topbaş olamadım; dünyevilik hastalığına rağmen tebliği ve rızayı elden bırakmayan,
Abdullah Sert olamadım; şeyhiyle daim olan birlikteliğiyle tamamen itaat ve teslimiyet içinde olan,
Neslihan Nur Türk olamadım; iman aşkıyla kavrulan'icabında Rahman için herşeyi yapmakta hazır olan've gerektiğinde dünyeviliğe'eyvallah! ' deyip gülüp geçen,
Aişe Pehlivan olamadım; geçmişteki zorluklarından dersler alıp şükreden,geleceğe tebessümlü gözlerle bakıp,savurmaya çalışan rüzgarlarda Rabb'e daha çok bağlanan,
Ama ben H.Melda Aydemir oldum.Aslında; hala olmayı başaramayan...Çünkü; Yar'inini bulmuşken O'nunla daim olmak isteyen bu davada başarılı olup rızasını kazanmak isteyen...Ama Yar'i yarenini öyle bir sınıyor ki; O'na olan aşkını ölçerek bu aşkın artmasını istiyor.
Bunların da izinden giderek yareni Yar'ine kavuşacak inş........
İşte şimdi benliliğimden ortaya çıkan ben; vuslatı bekliyorum,karanlık koridorda tek başına yürüyüpte ışık arayan bir beden misali! ! !
Kayıt Tarihi : 6.8.2010 12:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!