Yar Söyleyemedim Şiiri - Gülşen Polat

Candan sevdiklerim şimdi el oldu,
Kabardı defterim suçlarla doldu,
Diktiğim güllerim toprakta soldu,
Ziyanlardayım yar söyleyemedim.

Sana canım dedim yar asla yermem,
Yürekte yerin var kimseye vermem,
El bağında gül çok birini dermem,
Candan sevmiştim yar söyleyemedim.

Unuttum desem de kolay olmuyor,
Gözler seni arar yerin dolmuyor,
Sensiz yaralarım şifa bulmuyor,
Şifam sendeydi yar söyleyemedim.

Mutlu yaşa ömrün çok uzun olsun,
Yuvana mutluluk, huzurlar dolsun,
En güzel sevdayla, aşk seni bulsun,
Kırık, döküğüm yar söyleyemedim.

Söylenmemiş sözler içimde kalsın,
Yalan varsa ecel canımı alsın,
Bana zehir oldun ellere balsın,
Lal oldu diller yar söyleyemedim.

Hangi bağa girsem hepsinde çalı,
Yaslansam ağaca kırılır dalı,
Ne servet istedim, ne de bir yalı,
Servet özünde yar söyleyemedim.

Hadi çek git yolun açık olsun yar,
Kime düştü gönlün onu candan sar,
Elbet gidecektin çok nedenin var,
Gidişin ölüm yar söyleyemedim,

Gülşen’de yük ağır dolmaz çilesi,
Felek takmış çengel bitmez hilesi,
Dolu görünse de boştur filesi,
Felek belalım yar söyleyemedim.