Yâr mı, Yara mı Şiiri - Züleyha Aktaş

Yâr mı, Yara mı

Dedim:
“Ey yâr, sen gönlümde bir nur musun,
Yoksa geceme düşen bir zîr mi?”

Dedi:
“Baktığın gözle karar ver,
Yakınsan ışık olurum,
Uzak olsan hüzün kalır.
Seviyorsan, ölçme neye sahipsin,
Hisset yalnızca gönülle.”

Dedim:
“Ey can, heybende ne var?”

Dedi:
“Bir tutam sükûn var,
Bir damla vefa var.
Hüznü bana bırak,
Sevdayı yüreğinde büyüt,
Her hatıranda sakla.
Acı ve özlem, aşkın rengidir,
Gözyaşın yıldız gibi parlar gecende.”

Dedim:
“Hüznü bırakmak vefayı eksiltmez mi?”

Dedi:
“Cefa taşımayan vefa, yük olur gönülde.
Sevda biraz acı ister,
Biraz sabır ister, biraz teslimiyet.
Kalbin buna hazır olmalı,
Aşkın yolu sabırdan geçer,
Sabır vuslata açılan kapıdır.”

Dedim:
“O hâlde geleyim mi sana?”

Dedi:
“Gelirsen yol değişir,
Sevda kendi çizgisini kaybeder.
Gelmek vuslat getirmez,
Sadece hayale dokunur.”

Dedim:
“Geliyorum o zaman,
Yüreğimle geliyorum!”

Dedi:
“Gelirsen vuslat rüyada erir.
Bekleyiş, aşkın en derin hâlidir;
Onu kavramak, sabırla yanmaktır,
Her yanış kalbini nur eder.”

Fısıldadı:
“Aşk, gönülden yönelmektir.
Ne vuslat, ne hasret…
Sadece niyetin saflığı önemlidir.
Sevmek en büyük vuslattır.
Sevda gönülde saklı bir mabettir,
En gizli köşede çiçek açar.

Hasreti seçenlerdenim;
Sabır vuslatın sessiz yüzüdür.
Her bekleyiş bir vuslat tohumu eker,
Ve zamanla tohum bahara döner.

Menfaatsiz sevmek aşkın en saf hâlidir.
Gelmek ya da gitmek değil,
Yürekte yanmak önemlidir.
Tutku ve vefa baki kalır gönülde,
Sevda sabırla güzelleşir, ölümsüzleşir.

Ey yâr!
Sevda vuslata ulaşmak değildir,
Yürekte yanmaktır.
Acıyı paylaşmak, özlemi büyütmek,
Ve kalpte sonsuz iz bırakmaktır.
Sevda gecenin en karanlık anında ışık saçar;
Senden, benden, bizden öteye uzanan,
Bir ömürlük sırdır…
Ve işte aşk budur.”

✍️🏻Nûrferah Züleyha AKTAŞ

Tarih: 28.08.2025
Saat: 04:02