Yaprakların Sessizliği Şiiri - Seyrani Göl

Bir yaprak düşer usulca,
kimse duymaz sesini.
Ne gökyüzü ağlar ardından,
ne de dal geri çağırır onu.

Sessizlikte saklıdır düşüşün ağırlığı;
bir yaprak daha,
bir yaprak daha…
Her biri eksiltir ağacı
ama kimse fark etmez bu eksilişi.

İnsan yüreği de böyle soluyor;
bir sözcük, bir ihanet,
bir unutuluş yarasıyla
yapraklarını döküyor sessizce.

Ve en acısı şudur ki:
Kimse duymuyor o soluşu,
kimse fark etmiyor
yere düşen bir ömrün hüzünlü çığlığını.

Sonra bir bakıyorsun,
ağaç çıplak,
yürek kurumuş,
ve sessizlik, koca bir ormana yayılmış artık.
S.GÖL