Yapraklar Neden Düşer? Şiiri - Tarhan Şi ...

“ Neden düşmez ki...”

Yazın sonu hazan
Her hazan
Yapraklar ölür bu kentte.

Kent ölür yapraklarla
Rüzgâr taşır kimsesizlikleri.
Usulca süzülür yaşam.
Dağ dorukları hüzne geçit verir
Senin geçişin dururken…

Sen,
Çarşaflara süzülen
Tüm leylak kokularıyla
Düşersin içimdeki bahara.
Bahar inat
Beklemez hazanı.
Bu baharda
Yapraklar dökülür.

Yapraklar neden düşer
Neden düşmez ki…

Kentin en ılık garlarından
Sen taşınırsın.
Bu hazan bahar deminde
seni vurmaktadır yollara.
Ardında
Islak dallardan
Saçlarının teline
Düşen yapraklarla.

Elimde bir kalem
Yaprağın düşüşünü çizmekteyim,
Senin düşüşün dururken.
Ne de güfteler dizmekteyim
yaprağın havada savrulmasına.
Senin savrulman dururken…

Yapraklar neden düşer
Neden düşmez ki...
Her gidişin bir hazan
Her hazan
Yapraklar için bir nihayet.
Gitme
Yapraklar senle dursun.

Gitme.
Gittiğin her şehir
Hazanı tatmasın.
Bu hazan ben için kâfi
Başka kentlere de salma düşüşleri.
Bu düşüş ben için kâfi.

Gidiyorsan,
Sözlerin kalsın.
Dudaklarından dökülen yolculuğa
Düşürme umutsuzluğu.
Bu yolculuk ben için kafi
Yollara hazanı çalma.

Ey harami sevdam
Gitme.
Gidiyorsan,
Gidişin baharda olsun
Ne olur
Hazanı seçme.
Yapraklar düşmesin ardına.
Bu kent
Ya senle
Ya da yapraklarla durur.

Gitme.
Bu gidişin
Hayra alamet değil
Ölümlere vesiledir.

Tanrım!
Neden nezdinde
Beni
Ve
Yaprakları cezalandırıyorsun?
Ya ben ya yapraklar olsun
Nihayete düşecek olan.
Yapraklar dursun
Giden ben olayım
Bu gidiş ben için kafi

Yapraklar neden düşer
Neden düşmez ki…

Gözlerin
hazanı yaşatırken baharda
Bu yapraklar nasıl düşmez.

Gitme.
Gidiyorsan
Gözlerin kalsın.
Gözyaşların yaşam sunsun
Yapraklara.
Yağmur düşmez bu kente
Bu yapraklar için
Gözyaşların kafi.
Ben içinse
Bir hezeyan seli.