Yanmışız Şiiri - Cengiz Polat

Ne ateşler yandı yüreğimde,
Bir tek senin korun kaldı içimde,
Isıttın kavurdun,bütün benliğinle,
Uzak dursak da biz,yanmışız birbirimize...

Yıllar sonra seni hayal ettiğim gibi görünce,
Önce gözlerinden aktım,o saf temiz yüreğine,
İçimdeki ukdeler fırladı,doymak bilmezcesine,
Uzak dursak da biz,yanmışız birbirimize...

Anladım ki ne çok izlerin kalmış bende,
İzlerinden seni çizdim,seni yazdım şiirlere,
Lanet olsun,seni benden ayıran sebeplere,
Uzak dursak da biz,yanmışız birbirimize...

Seninle gittim o yaşadığım o eski günlere,
Çocuklar gibi mutluyduk,birbirimizi görünce,
Sokağında heyecan basardı, görsem diye,
Uzak dursak da biz,yanmışız birbirimize...

Ne çok bahanem vardı,seni göreyim diye,
Sen de anlardın,utandırıp vurmazdın yüzüme,
Doyumluk bakışlarını saklardım ertesi güne,
Uzak dursak da biz,yanmışız birbirimize...

Boynumuz kıldan ince,haktan gelen kadere,
Sen varsın,gecemde,gündüzümde,düşümde,
Hak aşkı diye yazılısın kalbimdeki büyük deftere,
Uzak dursak da biz,yanmışız birbirimize...