Yanlız Şehir Şiiri - Muhammet Faruk Koca

Sisli bir tepenin yamacındayım şimdi,
Kent suskun,
Bir şeyler homurdanır sokakların çilekeş kaldırımları,
İşte buğun de sabah oluyor
Kumrular uçuyor şehrin üstünden,
Yavaşça süzülüyorum şehre doğru,
Üsküdar’ım beni beklemekte,
Kızkulesi yalnız denizle sohbette
Martıların çığlıkları sahile
Özlemle dolu deniz,
Sevgiliye koşar gibi telaşlı.
Ya ne demeli galata ya,
Şehri kuş bakışı görkemiyle izlemekte,
Hani nerede o eski İstanbul.
Çıngıraklı koşuşturmalar nerede,
İnsanlar tebessümle bir saygıyla eğilir İstanbul önünde,
Her sabah ezan sesiyle uyanır insanlar,
başlar bir sel akmaya caddelere.
Kimse tanımaz birbirini,
Metropol olan bu şehirde.
Oysa moda suskundur,
Bir başka karşılar insanları,
Sahil kenarında denizin kokusunu çekerim derin derin,
Aşıkların mekanıdır sahilde duran taş yığınları,
Deniz izler insanlarımı suskun
Martılar şarkı söyler denize,
Oysa bir ben kalmışım İstanbul dan azade.
Sisli bir tepenin yamacındayım şimdilerde,
İstanbul bir yağmur sızıltısı içinde,
Gönlümde vuruk kalan o İstanbul nerede.

(Büyük Çamlıca 17.04.05)