bu şiir,
aynı kökten boy veren çiçekler ve dikenlerin kısa hikayesidir...
yarının büyüklerine kendi ölümlerini yaşatmanın hikayesidir...
. . . . .
üst üste koyup gece yarısı., en derin olan ile en doğru bakışı
gerdeğe sokmuş bizim sokağın bilgesi., felsefeyi ve mantığı...
fon romantizmin dorukları., renkler pastel ortası aşk kırmızı...
lakin döşeğin soyu zifir karanlık., mezhebi kör cehalet olunca.,
doğum sancısı umut için çekilir her zaman ama
doğan., umut olmaz her doğumda...
. ,
/‘yanlış’., kendini en tartışılmaz ‘doğru’ olarak görüyorsa eğer
mümkün değil saymak., bir yanlışın kaç doğru götürdüğünü /
. .
yani demek istediğim., verilen su can suyu olurken çeliğin
akıbet bazen., kollarının arasından sıyrılıp kaçar niyetin...
bilmez namludaki mermi., ölümü olacağını bütün renklerin...
timsah gözyaşlarıyla silinir., güneşle beraber doğan çizgiler.,
karanlığın acı sessizliğinde aydınlığa veda eder
hükmü infaz edilmiş sesler...
. ,
/kime ait olduğunun ne önemi var tetikteki parmağın
namlunun kör gözü., baktığı her yerde sıradan ölüm görürse /
.
.
Cevat Çeştepe - 2014/2023
(Çınar gövdesinin kaktüsü)
Kayıt Tarihi : 10.11.2023 18:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!