Sana hep uzaktan baktılar,
söyleyemeyip yazdıklarım.
Kulağındaki şarkılar,
gururuydu başka adamların.
Ben unutmuştum da seni bulunca,
karanfilleri ve deliksiz uykuları;
sen silememiştin aklından,
ardından işlenen günahları.
Ben yokluğunda unuttum,
bana yaptıklarını şu dünyanın.
Sen yanımda ezberledin;
isimlerini acımasız adamların.
Onların, ihanet ve merhametti sakalları.
Ben hiç bilmezdim oysa; uyuttuğun başka,
unuttuğun başka yaşamayı.
Kimi sevsem hep uçurtmalara inandırdı beni.
Leyleğin ağzında göçtüğüne hepimizin ve
elbet geri geleceğine, bir Aralık gecesinin.
Kimi sevsem, kalmadı cümlelerden ümidim.
Şimdi kirpiklerime özlemek de yağsa dönemem.
Çünkü kalbimin bana,
en büyük yanlışı sensin.
Kayıt Tarihi : 13.11.2024 15:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!