Yankılanan Çimenler Şiiri - William Blake

İşte güneş yükseliyor
Gökleri şenlendiriyor
Çalıyor neşeyle çanlar
İlkyazı selamlıyorlar
Ardıç kuşu, tarla kuşu
Diğer kuşlar çalıdaki

Şakıyorlar çevremizde
Çanın neşeli sesine
Oyun oynuyoruz biz de
Yankılanan çimenlerde

John, şu kır saçlı ihtiyar
Nasıl tasasız gülüyor
Meşe ağacının altında
Oturmuş tüm yaşlılarla
Bakıp bize gülüyorlar
Sonra şöyle diyorlar:

“ Böyle mutluyduk böyle şen
Biz de oğlanken, genç kızken
Görmeliydiniz bizi de
Yankılanan çimenlerde”

Derken çocuklar yoruldu
Şen koşuşturmaca durdu
Güneş batmaya başladı
Oyun vakti tamamlandı

Annelerin kucağında
Abi kardeş bir arada
Yuvadaki kuşlar gibi
Uykuya hazırlar şimdi

Artık yok oynayan kimse
Kararan bu çimenlerde.