Yanılsama Şiiri - Yalçın Ergün

Sebepsiz bir öfkeyle dolup dolup boşalıyorum ansızın
Beklenmedik ve tanımadığım sürgitler halinde…
Kanım donarken adeta, tenim tezat ateşler içinde
Ve hep hazırda bekleyen isteksizliğim, en yükseklerde

Bir yalan, bir de yemin kadar yakınım kendime oysa
Ağızdan çıktı – çıkacak hallerdeyim sanki fütursuz biçimde
Biliyorum ki her geçen gün yine aratacak öncesini
Ama her gelen gün de öğretecek öncesinin boşluğunu

Hep bir şeylere yahut bireylere dayalı şu sıra ömrüm
Hani sen! Yani her kimsen! Yoksun ya uzun zamandır yanımda;
“Çetin Altan” yazmasa eğer gazete okumayacak,
“The Simpson’s” olmasa televizyon da seyretmeyeceğim

Ne sevgiliye şiir yazmak haz verir oldu şimdilerde
Ne de şiirlerde sevgiliyi anlatmak…
Aklımda sonsuz uçurumlar var,
İçerimdeyse primitif duyumsamalar

Hiç kimseye… 08.12.2003