Düşünceye Düşünce Şiiri - Yalçın Ergün

Bu ne çirkef ya Rabbi! Ne denli bir muamma, herkes kendi kendine zehir eder dünyayı
Nasıl bir sıkıntı bu? Nasıl ki bir bunalma, bütün hücrelerimiz dost edinmiş riyayı
Boğazımda bir düğüm yüreğimde daralma, her gece yaşarım bu kabus dolu rüyayı
Üstümde bir ağırlık gözlerimde kararma, kekeleyen sözlerle gizlerim bu sevdayı

Bu irkilme bu buhrân sanki çıkmaz bir sokak, kendi hayallerimizle korkudan titriyoruz
En yakın bildiklerden yedik hep sille tokat, çukuru biz kazıyor yine biz düşüyoruz
Hayat bir girdap olmuş sonu dert sonu batak, çabalayıp bocalayıp iyice batıyoruz
Edep virane düşmüş uzanmış yorgan yatak, tüccar erbabı olduk aşkı da satıyoruz

Paramparça yüreğim yanıyorum biçâre, ağlamak istesem de gözpınarım kurumuş
İsyan etmek faydasız yalvarsam da ne çare, zihnim zaten kendine darılmaktan yorulmuş
Ben gönülden uçarı gönül benden avare, nev-i bahar başında deli kanım durulmuş
Üzgünüm ama yine söz geçmiyor o yâre, neden ki bende hâla baş köşeye kurulmuş...

16.08.1995