Yanılgı Şiiri - Halil Kumcu

Mazi oldu şimdi hasret ayı.
Aklıma ilk ümitsizliğim gelir,
Boynu bükülür faniliğimin;
Birkaç damla yaş süzülür, alevlenir.

Ölüme sayılı günler kala,
Dem bu dem ya vuslat;
Beni affet bile demeyeceğim,
Allah ısmarladık be üstat.

Beden yorgun göç zamanında,
Güller soldu bu yıl da yine.
Peşin sıra dumanın kokar,
Son sevgi de yok oldu içimde.

İçten içe çürüyor
Yüzümde yüzün, elimde elin;
Ne kadar da acıtıyor kalbin.
Bu kaçıncı aldanışı yüreğimin?

Aşk kendi kendini tüketir mi?
İçinden çıkmak mümkün değilken,
Canımdan cananı kopardın,
Bütün kabahatler bendeyken.

Görünen tam bir muamma;
Bomboş bir kafeste, geceli gündüzlü geçen,
Bu sefer eminim sanmıştım,
O kadar çok yanıldı ki sanmışlığım o şeylerden.