Yanıcı madde Şiiri - Dağlar Özügüç

Anladım ki yaşanan bu hayat çok zor imiş
Beslenen cezbeli muratlar sahipsizmiş
Şimdi sade duru gençliğim geldi aklıma
Belki o zaman hiçbir şeyim yoktu
Ama olacak diye umudum vardı
Şimdi umudumu bile yok ettim
Umut olmayınca ortamın da önemi kalmıyor
Çiçek deryasında da olsa
Üzgün kelebekler tutsaktır
Şu an çok üzgünüm ama nasıl anlatsam
Bana göre en acımasız gerçekler
Beklediğini rüyanda görmektir
Rüyalar da acımasız aniden son buluyorlar
Gecenin yarısında orta yerde
Acılarınla bir başına kalıyorsun
Orda bir pencere tüller içinde
Ama bir türlü tutup açamıyorsun
Pencereden sokağa bakamıyorsun
Düşünüyorum da sendeki gerçek aşk olaydı
Benim bu kadar derin yaram olmazdı
Gecelerime belki biraz umut doğardı
Seninle oturup konuşamadığım
İçimde daha çok sırlarım kalmazdı
Her şeyimi uğruna harcadım
Kala kala bir tek canım kaldı
Ona da dikkat et
Can yanıcı bir maddedir