Yangın Şiiri - Duygu Günkut

Kalabalıktı, karışıktı, kabaydı şehir
O Eylül sabahına uyanıldığında,
Küçük insanlar lüzumsuz işleriyle uğraştılar
Bir tam gün.

Evlerine döndü sonra herkes,
Işıklar yandı, gece
Yavaşlattı yaşamı
Uyudular.

Bazı çocuklar, en şanssızları
Tiner kokladılar,
Uçtular,
Uçtular.

Sonra o kadını buldular.
Onu da kokladılar,
İçlerine çektiler,
Bütün eksiklikleri tamamladılar.

Gazete sayfalarında haber oldu olay,
Korku bir elma kurdu gibi
Yerleşti, yedi durdu herkesin içini.
Boşaldı, çürüdü bütün ruhlar.

Terkedilmiş, sakin, huzurluydu şehir
Ertesi sabaha uyanıldığında,
Yangın o anda başladı
Kül oldu insana ait tüm duygular.