Yanar Şiiri - Serdar Atabay

Bu âlemin sırrını, bu gece seyre daldım.
Gözlerim gördü amma bildim dil yanar yanar.
Semâvâtta hikmetler ardın sıra bakarken,
Yüreğim nara döndü bildim kül yanar yanar.

Gaipten bir uğultu kulağıma ulaştı.
Besmeleyle karıştı Uhud dağını aştı.
Bülbül niyaza geldi gülistanda dolaştı.
Bağban boynunu eğdi bildim gül yanar yanar.

Yedi kat gökten iner nuru âlâda nuru.
Öyle berraktır suyu zemzem misali duru.
Zihnimde bir fırtına aklımda alev koru.
İçimde bir volkan var bildim hal yanar yanar.

Nurani o zatlardan nice sırlar okudum.
Bir mızrağın ucuyla bin rahmeti dokudum.
Aşka himmet diyorlar, içerken yudum yudum.
O an ruhum eridi bildim kul yanar yanar.

Dilimdeki zümrüdün şavkını saçıyorum.
Bahara muhalifim zamansız açıyorum.
Nefsim artık hasmımdır uzağa kaçıyorum.
Koşarken yalın ayak bildim yol yanar yanar.

Özünü bil Atabay nazar etme kuşkuyla.
Mevla’m mahzun kuluna şeref verir köşküyle.
Maşuklar derde düşer hele Leyla aşkıyla.
Mecnun feryat eylerken bildim çöl yanar yanar.