Yanacak Şehirler Şiiri - Esra Aksu

Titrek bir gariplik sardı her yanımı
Ben duruyorum,o kanat çırpıyor
Alıp kucağına beni,tarihimi gezdiriyor
Bedenimden kopararak canımı

Soğuk şehrin suskun evin havasından
Sımsıcak göğsüne uzanıyorum anıların
Cevabı yok bu vakit sorulacak soruların
Bir yüreğin amansız kasırgasından

Hiçbir çiçek gülmüyor özünden bulutlara
Hepsi diken taşıyor,dokunamıyorum korkudan
Yeşil diye mi kaçıyorum yoksa yaprağından
Sanki her çiçek mecbur sarmaşık olmaya

Bulamadım düşlerin gardırobundan aşk’
Kurdeleyle süsleyip bırakacaktım kapına
Ak düşmeyecekti hiçbir vahit saçlarına
Çekmeyecektin derinden ah’ları

Karmaşık duygular yaşıyorum senden uzakta
Müptela olmuşum dokunmadığım avuçlarına
Bir kibrit alevi dönüyorsa koskoca yangına
Söyle! Yanacak kaç şehir kaldı daha...