Yan Ki Üşümesin Yüreğin Şiiri - Sabri Sa ...

Dokuz köyde adına yasak konmak
“Sevda senin neyine” diye
Hem de limanda el sallarken
İkindi vakti batıp gidene
Zamanın en kuytusunda
Yaşamaktan habersiz
Nefes almayı hayat sananlar
Geceyle gündüzün farkını
Yalnız aydınlıkta bulanlar
Hasretin karasından
Vuslatın ziyasından
Gönlün sedasından ne anlar?

Yüreğinden habersiz yaşayanlar
Benden, senden, sevdadan ne anlar?

Yeşilken solmak
Yaşarken canlı kanlı
Gönlü kara toprakla dolmak
Gamda, hasrette ve ıstırapta
Saadeti bulmak
Bir ümit ışığında seyretmek
Hayat denen muammayı
Beklemek zamana inat
Sevdanın bitmeyen yollarını
“Belki”lerle dolu hayaller kurmak
Aklın en ücrasında
Memnu rüyalar ufkunda
Seyre dalmak deli divane
Umudun ucundaki hülyayı
Sevda sırdır gönülde
Senden bile yakın sana
Zamanı ve bedeni aşıp
Hakikatin esrarına varana

Geceyi, uykusuz gözlerine
Yıldız yıldız takmayanlar,
Mehtaba yâr diye bakmayanlar,
Kayan bir yıldızdan haber sorup
Yâre doğru akmayanlar,
Hasreti sığdıramayıp içine
Şimşek gibi çakmayanlar,
Her dem yangın çıkarıp hasretten
Sonra onun külünden
Gönül dünyasını yakmayanlar,
Ne şairdir ne âşık…
Yan ki üşümesin,
Yan ki susmasın yüreğin,
Derdin çok, umudun az
Zira insanlar soğuk,
Hayat ayaz…
(19 Temmuz 2009)

“Yan ki Üşümesin Yüreğin” adli şiir kitabımdan…