Yaman Garip Namus Şiiri - Sinan Oğuzhan

YAMAN GARİP NAMUS

Bir fakir oğlandı Garip ekmeksiz,
Gönlüne uydu bir gün sevdayla,
Boz yiğitti o da has mayasıyla,
Verdi gönlünü sokağın sevdasına,
Niyeti ciddiydi sonuna kadar,
Cilve istedi kuytu köşesinde,
Sevda bu kimse gizleyemedi,
Buluşmak istedi masum niyetle,
Avare dolaşırken kara sevdalı,
Sevdayı gördü nevri döndü,
Yanaştı tutmak istedi elini,
Feryat bin naz oldu Sevda’ da,
Sağır sultan bile duydu nameyi,
Koptu kıyamet ar hanesinde,
Bindiler aniden garibin tepesine,
Vuran belli olmadı, gören de,
Peş peşe indi sopa dinlemeden,
Güya haklıydı vicdanlar namus adına,
Duyanlar bile sattı ölü Garip’ i,

Yine Yaman oğlan çıktı meydana,
Pirdi her zaman gönül oyunlarında,
Mal mülk yerindeydi, vardı para,
Ellerdi elleşirdi aklına koydukça,
Dayanamadı Sevda’ ya zampara,
Her kes gibi Sevda da geldi oyuna,
İstemeden Yaman girdi koynuna,
Uydu nefsine verdi bir anda,
Durmadı buluştu, kavuştular,
Şişti Sevda, Arlılar da duydular,
“Olur, gençlik” diye fetva verdiler,
Yaman yan çekti, buldu yenisini,
Sevda ağladı babasızdı bebesi,
Ar namus dedi Arlılar babaya,
Sevdayı da soktular mezara.

27.05.2005 12.55
Malkara AGM