Yalnızlık yılları Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir zaman gelir
Rüzgarın diner ışığın söner
Biter kalp sancıların
Ya o zaman yalnız
Yapayalnız kalırsan
Kim seni benim kadar sever
Kim düşünür
Kim yoldaş olur yalnızlık yıllarına
Bırakma bu günün işini yarına
Gel he de sevdiceğim gel he de
Bu gençlik rüzgarı dinmeden
Pişman oluruz sen de ben de
Sonra demedi deme
Henüz yanıyorken meşalemiz
Parıldıyorken alnımızda yıldızımız
Gel he de bakarsın birde
Evlenince olur ya bir oğlumuz
Ve sana benzeyen bir kızımız
Gözleri seninkiler gibi mavi
Varsın olsun oğlumuz havai
Bana benzesin yeter

29/5/2007/İstanbul