Yalnızlık Merdiveni Şiiri - Esat Köse

Bir insan ne kadar yalnız olabilir?
Kalabalık bi caddede kendisiyle başbaşalığın o eşsiz dramasını yaşayarak yürümek,
Büyük ve güzel bi kumsaldaki bi kum tanesi kadar yalnız olmak,
Etrafındaki o kadar kuma aldırmadan…
Yalnızlık..
Belki büyük bi okyanustaki nesli tükenmiş son canlının pervasızca yaşaması..
Belki çöl ortasındaki kaktüsün esareti..
Belki dikeni yüzünden gülün bülbülsüz olması.
Belki, belki belki…
Gelecek..
Gelir mi bilinmez …
Çürük bir merdiven, şu gelecek denen avuntu
Sonu belli olmayan saçma bir duvara dayandırılmış
Biri merdivenleri çıkmaya çalışıyor tek başına
Biliyor zor..
Düşünüyor kendini, merdiveni, merdivenin sonunu…
Yolun sonunda birini bulmak umuduyla atıyor adımlarını.
Tökezleyip düşünce yeniden başlıyor
Açılan yaralarını önemsemeden…