Yalnızlık Kendi Musallasındaki Ölüm

Gücü azalınca serkeş imlaların
İç çeker boğazımızda lokmalar
Yalnızlık kendi musallasındaki ölüm
Adımlarımız düşer kırık köprülere
Dağlar aşar ruhsatsız avcılar
Ceylan namlunun ucundan öper

Eskimiş duvarlarda yenilenmiş renk cümbüşü
Yankılı ormanlarda kayıp kimliğim
Saydam dokunuşlar utanır arsız tende
Hangi düş çizer mutluluğun resmini!
Mistik masallar ezberler sabi çocuklar
İçimizin ozan dergâhında bir adam ağlar

Gönlünü hayatla yarıştıran bir bezirgânım ben
Yüreğimin uzak makamlarında bir kadın
Bir yudum su gibidir aşk tenimde
Sevdadır boşlukta yüzen hazin sesim
Yaşamak hüzünlü yastığımdaki kına kokusu
İklimler değişir, derinimde açar mor sardunyalar

Gün gelir, zemherimdeki ışıklar bile dengini bulur
Öfkemin çeliği tetikten elini çekerek sulha durur
Gün gelir çekilir nasılsa asılsız korkular inine
Bir çocuk gülümsemesi sokulur yeniden yüreğime
Gecelerin engin denizlerinde dalgalar durulur
Aşkın çileli mahkemelerinde an kavuşmak olur