Akşam olup da çökerken yavaş yavaş karanlık,
Yalnızlığın sonsuzluğuna bir gidiş başlıyor sanki.
O kalabalık caddelerden geçerken bir başımıza..
İçimizdeki benle hesaplaşmalar başlıyor yeniden,
Yaşayamadıklarımız,pişmanlıklarımız ve hayallerimiz,
Bir bir karşımıza çıkıyor loş sokak lambaları ışığında.
Kapıyı açıp da girdiğimizde evden içeri,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
yanlızlık adına ne çok şiir var değilmi ..yada ayrılığa itafen.. resimleri kadar azdır.mutluluklarımızın anlatımı..belkide bende böyle..yürekten tebrik ediyorum çok güzel bir çalışma ..saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta