Yalnızlık Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

YALNIZLIK

Duyun feryadımı, anlayın beni,
Ruhum bu gün ıstırabı tadıyor.
Bir muhannet boran sardı bedeni,
Üzerimden kem adaklar adıyor.

Üstüme doğarken çoban yıldızı,
Yüreğimde yara, bağrımda sızı,
Hücrelerim hazmettikçe ayazı,
Bulutlar ağlıyor, feryat ediyor,

Saç sakalım ak gelinlik giydikçe,
Sabrı metanetle boyun eğdikçe,
Yüreğime kar tanesi değdikçe,
Bedelini yalnızlığım ödüyor.

Yalınızım, kimsesizim, yoksulum,
Hakkın yarattığı garip bir kulum,
Tanıyanım, bilenim yok mechulum,
Sam rüzgarı bedenimi güdüyor.

Yaprağım kurudu , güllerim soldu,
Baykuş yuva yaptı, Yarasa doldu,
Sürüngenler birer birer sokuldu,
İnledikçe dallarımı buduyor.

Garip Müctehit'in kaderi böyle,
Mürüvvet et düşün, merhamet eyle,
Teselli edecek bir kelam söyle,
Firari gençliğim elden gidiyor.

İsmet Murat
(Müçtehit)