Yalnızlık hep arkadaşımız oldu,
yüreğimizde bir o rahat yer buldu
ve çöreklendi iyice bir,
söküp atmak ne mümkün,
o yerinden çok memnundu,
sonra hüzün ile arkadaş oldular
ve öylece sarmaş-dolaş yaşayıp gidiyorum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yalnızlığı güzel ifade etmişsiniz. Bizler aslında yalnılığı yaşıyoruz ne kadar da kalabalıkların içerisinde olsak da... Tebrik eder, saygılar sunarım.
Şair dostum, yalnızlık zor iştir, hele bir de ona hüzün de eklendiyse daha zordur. Kalemin ve yüreğin hiç yalnız olmasın diyor, tebrik ediyorum. +10 puan.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta