*Yalnızlığın yıkandığı geceler III

Dindirilmez bir acı bu
Yüzyıllara meydan okuyan
Yalnızlığın kuşaklarına asılı

Her adım bir sonrakini ezer
Boş duvarların dillenişi
Sıcak ellerin yitirilişi
Ve şiirin yetmezliği görünür

Sıyrılacağım bu deriden
Yılanların ömrü yürüsün
Ah bu korku kendi kendini büyütür

Kızıla boyanır çiçekler
Kural dinlemez geceler şaşırtır günışığını
Bir ırmak taşar ellerinden
Bir kuş ölür geleceğine
Ve sokulup bürünür düşlerine

Sonrası olmayan günler yıkılır
Masumiyetini yitirmişliğin üzerine
Aykırı sevişmelerin tekrarı duyumsanır
Haramın dayanılmaz çekiciliğinde