Yalnızlığın Dipnotları 2

Bitecek biraz sonra...
Daha sonra çekip gideceğim...
Ardımda ne olup bittiğine aldırmadan.
Son nefeslerim artık.
Bir daha olacağını hiç düşünmeden...
Ve her zamanki gibi hesapsız.
Bu son nefesim belki de...
Çektiğim son nefes belki de...
Sözüm geçmiyor parmaklarıma ve irade dışı davranıyor...
'Şairin yukarıdaki dizelerde neyi vurgulamıştır'
Aldırmadan gülüp geçiyorum sadece...
Sonra bir yağmur başlıyor yalnızlığıma inat.
Elimde sımsıkı tutuyorum.
Hayır hayır bir sevgili değil...
Birazdan ıslanmaya başlayacak sigara...
Gözlerim dalıyor parlayan yağmur birikintilerine.
Paylaşım yok yine...
Ve yalnızlığın dipnotlarını yazıyorum hala...
Sonuna kaynağı kendimi göstererek...
Anlamadığım şarkı sözlerinde ağlıyor,
Saçmasapan şeylere gülüyorum.
Depresyondan şizofrenliğe bir yatay geçiş galiba...
Nefesimden 'SENİ SEVİYORUM' kelimesi çıkmıyor artık...
İçimde kalan biraz dumandan başka birşey yok artık...
Yalnızlık üzerine birşey kalmasın diyorum hala...
Yalnızlık...
Yalınlık...Sadelik değil bendeki...
Kimi zaman çaresizlik kimi zaman sıkılganlık.
Bir başıboşluk içinde buluyorum sonra kendimi...
Bitecek biraz sonra...
Daha sonra çekip gideceğim...
Ve en sonunda da nasıl olsa öleceğim...
'Neden bu kadar karamsarsın'...
Diyenlere gülüp geçiyorum şimdi...
Güzel şiir yazmışım ama neden bu kadar karamsarmışım...
Zaten yalnız olmasam zaten bunları yazamazdım...
Diye geçiriyorum içimden...
Ne yaşadıysam ne hissettiysem onu yazıyorum sadece...
Yalnızca...
Yine dönüp dolaşıp yalnızlığa geliyorum nasılsa...
Bir yerde bitecek bu...
Biliyorum...
Bitene kadar da yalnızlık üzerine yazmaya devam edeceğim...
Bitecek biraz sonra...
Daha sonra çekip gideceğim...