Yalnızlığın Ardında Şiiri - Huri Çalışkan

İlk kez, senin kalbinden yol aldım,
Bütün bu yolculuklar, derin bir sessizlikle yankılandı.
Zaferlerin, kutlamaların, alkışların gerisinde,
Geldim sana, içimdeki kaybolan benliğiyle,
Gözlerimdeki yaşanmışlıkları sana anlatmaya geldim,
Suçlu olsam da, affet,
Daha fazla yalnız koyma beni,
Bir adım daha.

Baharın içine düşen, güneşi avuçlarımla tuttum,
Bir rüzgar gibi savruldum, düşlerin peşinden,
Ve yüreğimi savurdum, bir kuşun özgürlüğüne benzeyen,
Zaman beni terk etti, ben ise zamanın peşinden gittiğimde,
Bütün izlerimi, bütün kırık dökük anılarımı,
Ayaklarımdan değil, içimdeki boşluklardan fark edebilirsin.

Lambalar sönmüş,
Aynalar gecenin kaybolan suretinde,
Ve zaman, bir atın son bakışı gibi uzaklaşır,
Gözlerimde yılların izleri, hayaletler gibi dolaşır.
Ey, bu dünyada beni şekillendiren kalp,
İçimde büyüyen umutlar, köklerinden beslenen hayaller,
Ve zamanın unutulmuş izlerinde parlayan,
Sevdamın büyüttüğü acılarla yükselen anıt,
Sonsuzluğa doğru yöneldiğim sevgilim.

Bütün şiirlerde seni konuştum,
Seni bekledim,
Her sözcüğümde adını gizledim,
Yüzünden kaçtım, ama hep seni hissettim,
Ruhun her köşemde, geçmişimde yankılandı.
Kuşlar seni aradı gökyüzünde,
Ellerinle baharın çiçeklerini topladım,
Ve sonsuzluğu senin gözlerinde buldum,
Ey gönüllerin en yumuşağı, en derini.

Yıllar geçtikçe, toprakta izler kaldı,
Yıldızlar söndü, kokunu aradım,
Her sokakta, her gölgenin içinde,
Beni aydınlatan, senin ışığındı.
Çatı katlarında, kuytu köşelerde,
Adını fısıldadım gecenin karanlığında,
Seninle her yerdeydim, her an,
Geçmişin baharında, yazında...
Ve şimdi, sonbaharın soğuk göğsünde,
Geldim sana, ayaklarına kapanmaya,
Ruhuna sarılmaya,
Affet beni,
Geç kaldım,
Ve uzatma yalnızlığımı,
Bir adım daha.

06.11.2024