Yalnızlığın adımlarıyla!

Düşlerimin
Şafağında adımlarken

Gönlümün
Hüznün esintisinde
Yol almasına engel olamıyorum

Sahile vuran
Dalgalar sanki ötelerin
Dilinden bir şeyler anlatıyordu

Gözlerimin
Mahzun bir şekilde
Seyrettiği yıldızlar
Yüreğimdeki yanmaları artırırken

Haşmetiyle
Bir itminanlığın
Keyfini çıkartan ay

Nispet
Yaparcasına
Halime acıyarak
Hislerime umudu bahşediyordu

Adımlamaya
Devam etmeliydim

Zira
Yalnız halimden
Müteşekkil değildim ki

Bekleyenlerimin
Sinelerinde yeşerttiğim
Filizler varsa

Merak içinde
Kaybolmaları istemezdim

Alaca bir karanlığın
Hüküm sürdüğü ıssızlığın

Çardağında
Husule gelen yalnızlığımın

Her aşmasını
Acımasızca yaşıyordum

Kulaklarımı
Yumuşak dokunuşlarıyla
Okşayan

Esintinin kuşattığı
Serinlikte çok hoş bir
Keman sesi yükseliyordu

Sanki zahirin
Hükmettiği çok kalın
Avuntularından sıyrılarak

Nice aşılması
Gereken duvarların

Hiçbir
Anlam ifade
Etmeyeceğini muştuluyordu

İliklerde hissedilen
Sinelerde filizlenen bir aşkın
Ötelerden bahşedilen kudretiyle