Hiçbir trenin durmak istemediği istasyondu yalnızlığım.
Yalnızdım.
Hem de kalabalık…
Yanımda, önümde,
Arkamda duran herkes arttırıyordu yalnızlığımı…
Umuda kalkan son treni kaçıran yolcuydum.
Özlem yüklüydü katarlarım,
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
