Yalnızlığa Çıkan Yol. Şiiri - Fırat Ergüven

Elde kalan tarçın kolye,
Gözlerimde yağmur damlaları,
Dudak kuru ve çatlamış,fay hatları gerilmiş...
Ruhumda artçı şoklar,
Yürekte yıkıcı depremler...
Aklımdan çıkmayan veda busesi,
Kulaklarımda ayrılığın sesi,
Dilimde armonik melodiler...
İçi boşaldı şişe cam kalplerin,
Bir su daha boşa ziyan oldu,
Kapağın altında aynı yazı,
Tekrar deneyin....
Profesör ben,
Kobay aşk,
Arkasında durulur neden bulamadık,
Mutlu sona varamadık..
Çürüdü tezimiz,
Hipotez taze şekilde raflarda..
Bu yalnızlığa çıkan yol,
Kalabalık içinde ki yalnızlık,
Eş,dost çok olmasına karşın,
Yalnız devam edilecek olan yol...