Yalnızlığa Alıştım

Yalnız kaldığımda içime bir ağrı çöküyor.
Bu öyle bir ağrı ki antikoru sadece sende...
Yani sadece seni görünce diniyor.
Bu da olamadığı için sadece seni düşünüyorum, ama sadece seni.
İşte ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

Sanki Irak beni Amerika sandı ve kimyasal bombalarını benim bağrıma yolluyor.
Ki bu patlamalardan doğan geniş kapsamlı sancılar, kalbimin hakimiyetindeki alanları kapsıyor.
Buna biçare-i gereken yardım ise, seni düşünmem...
Seni düşündüğümde sanki içimde ateşkes imzalanıyor ve bu sancı azalıyor.
İşte ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

İstanbul gibi düşünüyorum seni,
Hem de gözlerim kapalı...
Ama seni düşünürken aklıma hiç kalabalık, sanayi artıklı, karaya bürünmüş bir yer gelmiyor.
Seni düşündüğümde nadir ve en mükemmel bir coğrafi yapıda bir semt geliyor aklıma...
Sonra kendimi o semte atıyorum ve orada seni yaşıyorum.
İşte ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

Yalnızken seni düşünmeden ders yapmak, bana çözümsüz soruları okumak gibi geliyor.
Seni düşününce, sanki bana derslerimde yardımcı oluyorsun.
Yapamadığım iki bilinmeyenli denklemleri çözerken sen aklıma geliyorsun,
Sonra sen ve benden oluşan iki bilinenli bir denklem düşünüyorum.
O zaman değil ÖSS ve ÖYS soruları, olimpiyat soruları bile kendi kendilerini çözüyor.
İşte ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

Seni yerküredeki basınç merkezi olarak düşünüyorum, alçak basınç merkezi...
Bense yalnız ve kendi hainde yüksek basınç...
Sana fizik kurallarına uygun olarak rüzgar şeklinde esiyorum.
Bölgene geldiğimde ise birbirimize karışıyor ve Fön denen sıcak ve kurak rüzgarları oluşturuyoruz.
Sonra da gidiyoruz...
Toroslar’ın güney yamaçlarından inerek Şanlıurfa dolaylarına esiyoruz.
Aşkımızın kuvveti o kadar güçlü ki, oradaki bütün bitkileri kurutuyor ve ateşiyle yakıp kavuruyor.
O zaman sana olan aşkımın kuvvetini calori, km/sn ve F kuvveti cinsinden ölçüyor ve hayrete düşüyorum...
İşte ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

Seni atmosferdeki %21 oranındaki oksijen ve yanında su buharı, tozlar ve diğer gazlar olarak olarak düşünüyorum.
Kendimi ise yalnız %78 oranında azot...
İstediğim kadar çok olayım, ben sensiz bir değil çok hiçim...
Sayende canlılarda solunum sağlıyor ve troposferde senin çok büyük katkılarınla hava ve iklim olaylarını düzenliyoruz.
Yani ben sensiz bir hiç, başka bir deyişle etkisiz elemanım.
İşte bu yüzden ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

(15 Şubat 1998)