Yalnızlığa Alıştım

Yalnız kaldığımda içime bir ağrı çöküyor.
Bu öyle bir ağrı ki antikoru sadece sende...
Yani sadece seni görünce diniyor.
Bu da olamadığı için sadece seni düşünüyorum, ama sadece seni.
İşte ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

Sanki Irak beni Amerika sandı ve kimyasal bombalarını benim bağrıma yolluyor.
Ki bu patlamalardan doğan geniş kapsamlı sancılar, kalbimin hakimiyetindeki alanları kapsıyor.
Buna biçare-i gereken yardım ise, seni düşünmem...
Seni düşündüğümde sanki içimde ateşkes imzalanıyor ve bu sancı azalıyor.
İşte ben yalnızlığa alıştım, ama seni düşünmemeye asla...

İstanbul gibi düşünüyorum seni,
Hem de gözlerim kapalı...
Ama seni düşünürken aklıma hiç kalabalık, sanayi artıklı, karaya bürünmüş bir yer gel
..........
..........