Yalnız Sokaklar... Şiiri - Filiz Yılmaz

Bırakamıyorum seni ne kadar terk etmek hayatımdan çıkarmak istesem de... En fazla üç gün dayanabiliyorum sensizliğe...
Ellerim ve dudaklarım öylesine alışmış ki dokunuşlarına...
İşte yine aynı şey oluyor sabahın bir saati ve ben yine seninle uyanıyorum seninle yattığım geceden...
Hayat beni nereye sürüklüyor bilmeden sana doğru akıyorum...
Hiç düşünmemiştim sensizliğin bu kadar yakıcı ve hastalıklı bir duygu olduğunu...
Sabahın ilk ışıklarıyla Beyoğlu sokaklarında bir tur atmak yalnız kediler misali...
Hayatı bana anlatmak evet, evet hayatı bana anlatmak...
Kendi kendime hayatı anlatmak anlatacak kimsenin olmadığı boş sokakda... Yağmurların yağdığı saçlarıma kimsenin dokunamayışını hatta yaşlarımın yağmurlarla kardeş olurcasına birleşmesini anlatmak...
Kısaca 'herşeyi'..
Daha bir kaç saat önce umursamadan kahkahalarımla yürüdüğüm yollar anlatıyor bana yalnızlığımı...
Hayatımın aslında korkularla kaplı koca bir yalnızlık olduğunu...
Bağırmak haykırmak istiyorum neye yarayacağını bilmeden...
Bir şehri keşfeder gibi geziyorum sabahın altısında Beyoğluna uzanan ıssız sokakta...
Başka bir renk olmuş gün bir ben düş kırıklıklarımla yalnız yağan yağmurlar gözyaşlarımla...
Kırgınlığımı atamadım üzerimden birde sabahın altısındaki üşümelerimi... Soluksuz ve çığlıksızça deli deli şiirler yazdığım...
Sayfalara sığdıramadığım yaşamaya benim yetmediğim...
Bana karışan beni bensizliğe iten bilmem sabahın kaçında sevdayla uyandığım uykuma yine sevdayla dalıyorum......

::::::::::::::::::::