Yalnız Gece Şiiri - Sefer İnce

Esir gelinin yüreği kadar korkak bu gece

Okyanus ortasında kalmış,
Azgın boğalar korkularda.
Kaybolmuş kişiliğin,
Tavanına çarpar,
İmdat seslenişleri.
Odadaki kent kompleksi,
Ağır, baskılı, bunalımsı.
Beton yığınları arasında,
Safi pejmürde bir bedenin
Yılgınlığı çarpar kapı tokmaklarına.

Şizofren korkular kadar kalleş bu gece.
Kendi yaratığını kendi yok eden
Ve iğne deliğini dehlize çeviren.
Bu gece nemrutlaşmış dilencilerin,
İzafi kılıçlarıyla,
İzafeten gökyüzünü pay ederlerken,
O çılgın şovalye idi,
Seçicisiz orospunun tez gelen yaşlılığı
Gibi
Ateşi katranla söndürüp,
Patlamayı,
Bir iğnelik dürtüklüğe bırakan.
Bu gece
bir huzurluk yakamoz parıltılarına
tutunuyordu.