Yalansın yar Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Yalansın Yâr

Ben bir damla ıslak aşk idim gözlerindeki deryaya düştüm,
Yuvasız bir kuş idim göğüne hasret ile kanat sürdüm,
Kalbim şimdi balık gibi ağından kurtulamaz,
Gözlerim bir mum gibidir sonuna kadar yanarım kül olur sana.
*
Eğilmiş bir kuru ağaç gibi ellerine asa oldum,
Ta ki dost olayım sana uzak olsun yolunda dert hüzün,
Bir dut ağacında kalan son yaprak gibiyim rüzgârınla semah döndüm,
Elimi bıraktığın günden beri ah- u gamda hüznüne boğuldum.
*
Anla ne kadar sancılıdır renksiz bana akşamlar sen gidince,
Gör bak nasıl da yapraklar sarılmışlar birbirlerine,
Nasıl yağmurla rüzgâr sevişirler senin yokluğunda,
Korkarım bir daha ismimi duymayacağım senin dilinde.
Korkarım bir an solsam almayayım rengimi renginden.
*
Ben hazır esirin olmuşken asla özgürlük istemem,
Kalbim sende kök salmıştır koparırsan yaşayamam,
Ben kar tanesi değilim kadehinde erirsem dahi soğutmam,
Kapanmış bir yol değilim senin yokluğunda yol bulamam.
*
Artık gecemde gündüzümde senin hatıralarını taşırım,
Bir beste gibidir adresin kalbimde unutmuşsun didarım,
Şiir mevsimimi imlelerimin bahçesini nasıl boş bırakabilirsin?
Benim sözüm müziğim olmadan nasıl başka bir aşkın badesini içersin?
*
Kim ben gibi karanlıkta güneş oldu o karanlık gözlerine?
Bir kitap dolusu şiirin ismini ismine kim feda edebilir sana?
*
Yolunda yaprak gibi döküldüm sende kolayca ezdin,
İsminin ilk harfini dilimde bal olduğunu şimdi fark ettim,
Ben güneşinle açılırım demiştin çiçekler gibi hatırla ,
şimdi kar gibi yalnızlık ateşinde eriyeceğim sel olurum sana.
*
Yağmurdan kardan korurum korunak olurum sana,
Elinden tutarım yalınız bırakmam güneşin bağrını açarım sana,
Her nasıl ki dökülen gözyaşları gözlerine geri dönemez,
Ya da ömründen geçen günler geri getirilemez,
*
Beni sana tanıştıran o ısısız yollara inan,
Çok zor olsa da kalbine giren o güzelliğine inan,
Her sene yağan karlar ırmağa dönüştüğüne inan,
Yapacağım beste için deli çocuklar gibi kanatlanan o mektuba inan,
*
Efsane bir hikâye gibi baştan sona senin hayalini anlatan,
Gözündeki güneş ışığı için ruhuna sinen hislere inan,
Şimdi ömrümün sonuna kadar kalbim her zaman sana açıktır,
Beklediğim baharlarda at üstünde giden hayalsin,
Geri döndüğün zaman kılavuzum odamı aydınlatan çıramsın.
*
Sen kalbimdeyken bile sana kavuşmak için kendimden ırağım,
Seni gördüğüm günden beri kalbim kan ağlar gözlerimde hayalin,
Baharda rengim soldu kar yağarken kalbim döndü, Bakışınla eridim,
Son baharda gözüm görmez ırmak coşar yüreğimde kalır sancılar.
*

Kim ben gibi karanlıkta güneş oldu o karanlık gözlerine?
Bir kitap dolusu şiirin ismini ismine kim feda edebilir sana?

*
Âşkla muma giden kelebeği gördünüz mü hiç?
O da acımasızca ateşi basarken yüreğine!
Bak arıya gülün etrafında dönerken,
Rüzgâr girer araya bırakmaz öpüşürken.
*
Benim şiirlerimde gözyaşı kapısıdır açılan,
Gülün döküldüğü yerde diken yeşerir yeniden,
Daha hangi gülü getireceksin benim kalbim dökülmüşken?
Sevgi yaylasında bir an yüzüm gülmemişken.
*
Goncadan gülden bahsetme elimden gitmiş baharım,
Gülümsemem dudağımda kaldı kısık çıra gibi yanarım.
Aşk derya gibidir ne kadar kulaç atarsan yerinde sayarsın,
Kuş kafesine benzer ne kadar çığlık atarsan ancak çıkar avazın.
*
Aşk yağmasından önce kar tanesi gibidir toprağa değince erir,
Gözleri kısık olur kalbi dolu sadece ağlayarak teselli bulur,
İçindeyken susatır çünkü aşk acımasız bir seraptır,
Kürdistan’ın rüzgârına benzer güller içinde gülsüzdür,
Bu nasıl bir bahardır?
*
Artık gül sana kanmam belli ki vefa yoktur kokunda,
Bir an kelebekle sevişirken bir an baktım rüzgâr ile.
Artık gül sana kanmam belli ki vefa yoktur kokunda,
Bir an kelebekle sevişirken bir an baktım rüzgar ile.

Şiwan Ali Yilmazdağ