Yalancı dünya Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Tırmanıp gittiğim, yolun sonunda
Bir baktım varmışım, ömrün sonuna
Yalancı dünyamda, gönül eğlerken
Bir baktım varmışım, ömrün sonuna.
……….Yalancı dünyamda, gönül eğlerken
……….Bir baktım varmışım, ömrün sonuna.

Arkadaş.
Boşmuş, bu dünya denen.
Ne kadar gönül eğlersen eğle dünyada
Varmış bir sonu.
Bıkılmaz sanırdım oysam, oynayıp gönül eğlerken
Meğer!
Yokmuş böyle bir dünya
Bir baktın gelmişim ben’ de ömrün sonuna.
Anladım’ da, çok geç anladım bunu.
Ben arkadaş.

Yalancı dünyamda, ömür geçerken
Bıkmışım dünyamdan, meğer bilmeden
Eşimden dostumdan, sevgi beklerken
Gelmişim bilmeden, ömrün sonuna
……….Yalancı dünyamda, gönül eğlerken
……….Bir baktım varmışım, ömrün sonuna.

Arkadaş.
Küsmüşüm ben şu dünyaya.
Bıktım.
Çok gördü bu dünya bana verdiklerini.
Ne çabuk geldim bilemedim ömrümün sonuna
Ben arkadaş.

Gülerken oynarken, yolun düzünde
Dert buldum dermansız, günün birinde
Bi çare ararken, yaban elinde
Gelmişim bilmeden, yolun sonuna
……….Yalancı dünyamda, gönül eğlerken
……….Bir baktım varmışım, ömrün sonuna.

Arkadaş.
Çocuktum güldüm oynadım yolun düzünde
Büyüdüm hayatın bütün yükünü yüklendim sırtıma.
Ve!
Dert buldum, günün birinde yaban elinde
Çare dedim, yoktur çekeceksin dediler bana
Bu yüzden üzgünüm.
Üzgün.
Ben arkadaş.

Gördüm de yorgunken dosttan birini
Nem varsa içimde, döktüm içimi
Yorgunum ben dostum, sorma halimi
Gelmişim bilmeden, yolun sonuna
……….Yalancı dünyamda gönül eğlerken
……….Bir baktım varmışım, ömrün sonuna

Arkadaş.
İnsan yaşlanınca dost arar’ ya hani
Yıllar sonra,
Ben’ de aynen öyle oldum şimdi.
Ne zaman bir dostla karşılaşsam, bir yerde
Otururum.
Dökerim nem varsa derdimi
Kahvenin dumanını çekerim de içime.
Ben arkadaş.

15 Şubat 18
Ahmet Yüksel Şanlı er