Yalan Yazan Şaircikler Utansın!

Yakışmıyor o kaleme şu yalan
Yalan yazan şaircikler utansın
Melun iken kaziplerden huy alan;
Yalan yazan şaircikler utansın!

Onca gerçek mahzun melül beklerken
Dünya gama yeni gamlar eklerken
Allah kula nice görev yüklerken
Yalan yazan şaircikler utansın!

Düşmanlığı körüklerken hasımlar
Feryat figan ağlıyorken masumlar
Derde merhem sürmüyorken hısımlar
Yalan yazan şaircikler utansın!

Fitne fücur kaynıyorken sokaklar
Bir an bile durmuyorken nifaklar
Düşünmekten zonkluyorken şakaklar
Yalan yazan şaircikler utansın!

Sövülürken gece gündüz mü’min’e
Ta’n olurken hiç durmadan bu dine
İftiralar atılırken ceddine
Yalan yazan şaircikler utansın!

Tersyüz edip yazılırken doğrular
Montaj, dublaj çalışırken uğrular
Beyinleri patlatırken ağrılar
Yalan yazan şaircikler utansın!

Şuursuzluk adam boyu olurken
İçersinde adamcıklar ölürken
Tüm bunları gözleriyle görürken
Yalan yazan şaircikler utansın!

Din yerine konulurken yorumlar
Tahribata kayıtsızken kurumlar
Son derece ciddi iken durumlar
Yalan yazan şaircikler utansın!

Onca doğru bekliyorken sırada
O asılsız şeyler yazar burada
Mahsusçuktan Allah deyip arada
Yalan yazan şaircikler utansın!

Yalancının son durağı nar iken
Pek acıklı azap ona yar iken
Yani orda işi epey zor iken
Yalan yazan şaircikler utansın!

Abdullah Toroslu
15.04.2014-İzmir