Yakışmadı Sessiz Gidişin

Sabah uyanınca,
Yokluğuna uyandım.
Tüm duvarlarda sesin,
Tüm aynalarda yansıman,
Her yerde kokun vardı.
Dağıldım odadan evin her yanına,
Oradan taştım sokağa, şehrin en uzaklarına.
Öldüm sensizliğin şehir mezarlığında,
Boğuldum yokluğunun havasız boşluğunda.
Şimdi her yere seni taşıyorum en canlı düşlerle,
Her yerden kendimi topluyorum taze ölü ruhuyla.
Dinmedi sana dair gözümdeki uykusuz gecelerin yorgunluğu,
Gitmedi varlığının o büyülü tuhaf tutkusu.
Yine gece olacak,
Yine yıldızlardan bir gece ısmarlayacağım sensiz karanlığıma,
Yine sana gözlerimi sürgüleyip sana uyanacağım takvimlerdeki her bir sabaha.
Olmadı be gülüm,
Olmadı bu iç sızılı ayrılık şarkısı,
Yakışmadı elvedasız sessiz gidişin.