Yakan Utansın Şiiri - Veysel Şimşek

İnsanlık bu kadar zor değil dostum,
Lüzumsuz hiç yere yakarsın postum,
Ben insan olmayan zalime küstüm,
Yazık insanlıktan bıkan utansın.

İnsan olan insana yapar eğilim,
Bende senin gibi zalim değilim,
İnsan diri diri yakılmaz ki be zalim,
Otuz yedi gülü yakan utansın.

Can vermezsin masum canı alırsın,
Ne insafa ne imana gelirsin,
Zannetme dünyaya baki kalırsın,
Haksız olup üste çıkan utansın.

Sözde müslamandır sonuçta müslüm,
İnsan yakılır mı duy gönlü paslım,
Ben gerçek insanım alevi aslım,
Suçlu suç üstüne çıkan utansın.

İnsanı yakmakla olunmaz dindar,
Ben ehli insanım sen ise mındar,
Yukarda Allah var sen beni kandır,
Diri diri insanı yakan utansın.

Sende fırsatçılık yüksek merteve,
Sivasta oteli verdi aleve,
Ben böyle itlere diyemem deve,
Güzel insanları yakan utansın.

Veysel der ki; Bunlar sözde müslüman,
İtten beter itten dinlemez aman,
Sahtelere sözüm yanlış anlaman,
Sivasta oteli yakan utansın.