Yahya Oğuz Şiirleri - Şair Yahya Oğuz

Kayabaşında filizlenen sonbahar tanesi
Düşüyle sahte annenin emzirdiği bebek
Bir de yazılmamış kitapsın ezberden önce
Sonu ketum biten bütün imkânlara gebe
Yanlış yerde beynin gıcırtılıdır
Kalemi ağaç gibi tutar ellerin

Mehlika!
Derk/en derin mana
Ki bendedir en dipsiz kuyu
Meh/lika yüzün!
Bir anlamsız sükût.
Vurguna sebatsızım, menfez gerek

Bu ikindinin damarlarıma kastı var
Anlamsızlık nöbetlerimi çağırmış
Erken istiyor ışığımı ve arsızca kısalıyor
Gözlerimde yoğun bulutlar bekleşir aniden
Bir tiksinti kalabalıklarda, leşlerden bulaşma
Bütün simalarda başka varlıkların kiri

İnfaz edeyim her gün onları,
Uslanmadan dönüp durdular.
Bir cin mi sığındı orada,
Yoksa benim mi bu kahrolası
Sorular, sorular, sorular…

Ve silindi kuş lehçesinden adın
Bir kuşa inanamazsın, kalp ritmime bak
Naşını etimden alma zamanı
Keskindi, yine de iyi uyudu koynumda
Nasıl olduysa görmedi uğraşın hırpaladığı yerini
Hiç görmedi kendini kemiren o titiz çabayı

Özlem çoğaltan bir kabuksa boşluk
Ve nedense gittikçe eksiltiyorsa küremizi
Ellerin efsunludur, göğe uzanalım
Bir yıldız seçelim bağımızı kıskanan
Yeşil dokunuşlu özel bir ad veririz
Sen yanımdayken adımla anılır, bilenir

Gerilmiş bir ozanın en ince teliyle
Uçurumu kanıtlarım boşluktan başka
Ve artık yorgunum kanıtlamaktan
Bal mevsimlerinin ve ağız tuzunun tam bize göre olduğunu
Böceksi noktasallığıyla kavrayan gücümüz
Boşluğun dönen küresi kadar umursanmaz

Kuzgun kelebeklerin saatlerle ilgisinin
Hepimizde ortak noktası dışında
Daha kesif, daha anlamsız ve amip
Elbette onarılmaz cephesi bulunur
Kundak lekesi bir ucubenin
Uyumsuzluğunu değiştiremese de

Buramı öp
Bellidir İsa inmeyecek
Krallığında zulmün bilmem kaçıncı varisi
Çoğu kimseyi kimsecikler sahici öpmemiş belli
Bir zulmün pazusu hep kavi
Bir acının tarihi boyuna yazılıdır

Uzun olan her bakış kısa
Bunca kahır beni maktul kılıyor
Katlime şahit ve haklı, düzeltiyorum
Uzun olan her bakış çok kısa
Onulmaz bir eşitliğin yasası bu kadar
Susalım, adlarımız Atlas bile değilse