Yahya Oğuz Şiirleri - Şair Yahya Oğuz

İncecik bir akşamdır
Gönüllere dolanan
Havada yüzbinlerce dua
Toplanmış eski zamanlardan
Huzur yayılır dört bir yana
Kırlangıçlar, güvercinler okur

Birazdan gece yarısı başlar
Herkes uyusun sabaha kadar
Yüzünde reddedilmez beyazlar
Sen kalk, rabbine yalvar
İkimize yol çiz duadan
N’olur, kalbinde ismimi an

Başında güvercinler dolanır
Göğsünde nice ruhlar
Bir bakıştık mı başlar masallar
Bir gül kokusuyla birlikte
Evvel zaman içindedir sokaklar

Elmira gel, ihtimalleri bırak
Acıyı etimizle besliyorlar durmadan
Uykularımızda sunuyorlar mutluluğu
Olmazları öğretip bize hudutlar çiziyorlar
Aciz ve varlıksız istiyorlar hepimizi
Cüzleriyiz karşılıklı heveslerimizin

Kıskançlıklar sağanağında büyürken
Mecbursun hayallerimden örtünmeye
Asil bir kısrağın ürkekliği yüzün
Yaralı ceylan telaşıyla seğirtirsin
Meftun bakışlar dağlar çehreni
Anıldığın anlar cinnet nöbetlerindir

Dünya eskisi kadar esrik,
Ve kalıtımı evlatlarına,
Yalıtılmışlık ruh dağında
Karun’un semeresi kadar derin.

Sağır çaput parçası unuttu beni,

Acıların sadece ertelenebildiği yaştayım
Tepemden en derinime
Öksüz yaşam seyrelmektedir
Fobidir şuuru düşünce ötekinin
Kıyımıza vurdu mu gerçektir

Kıskansa ulu çınarlar ömrümüzü
Bahar, yüküyle inat etse bahçemizde
İçimizde solmayan neşe
Kenetlensek de sımsıkı birbirimize
Yine de sen ve ben ölüyüz
Hatta ikiz bir ölümü tanımlarız

Belkide yaşamak
Bütün bitişik unsurların koptuğu şeyde
Düşüncelerimi kemirir can alarak çamur
Bense alıkonulmadık ne kaldıysa
Hayata savrulmak, bir başak olmak için
Kendimi acındırsam

İlk ve tek gösterisinde bocalayan
Oyuncunun sahneden son inişi gibi
Talihin yücelttiğim cesedidir aşk
Işığı yeni tanımış kör kadar gençtim
Bir afyon tadı solurdum yüzünden
Ve isimleri kutsallaştıran gizem