RÜZGÂR
I
Bir fısıltı yaklaştı yaprağın eteğine.
Salıncağın gıcırtısı karıştı yüreğime
SAHTE
Sahte gülüşler dolanır etrafımda
Tanıdık nazarlar
Üzerimde sahte bakışlar…
SEN NEYSEN BEN DE OYUM
Seni sormuştum sana
Beni göstermiştin gözlerime bakarak;
Yoldan geçen bir anayı, babayı…
Sonra etraftaki evleri, yolları…
SEN ÖLDÜKTEN SONRA
Bırak kim ne yaparsa yapsın,
Ne konuşursa konuşsun
Sen öldükten sonra…
SEN SEN OL İNSAN OL
Ey insanoğlu,
İn artık kurulduğun şu benlik tahtlarından
Makamı hükümran sanki sıfatların
Sırtındaki rengârenk gömlekler
SIR
Sırrıma “sır”ı sorsam
“Sır” der de vermez bir sır.
Birine söyler isen
Kimsede kalır mı sır?
SOKAKLAR
Sokaklar yabancı, solgun sokaklar.
Döner durur binalar arasında
Uzun, kısa, geniş, dar…
Gün görmeyen sokaklar.
SOLUK BİR İSİM GERİYE KALAN
Biz ki,
Soyutlamışken dünyadan, dünyalıktan cismimizi,
Meğer kimseler fark edememiş ismimizi.
Keskin bir umursamazlık içinde,
SON EFESTE İMAN GEREK
Şu dünyanın malı mülkü
Bir ömürlük omuz yükü
Mirasçıya şarkı türkü
Son nefeste iman gerek
TANRILAR(!) SEÇTİK
Tanrılar seçtik kendi irademizle
Bizi yönetsin diye.
O tanrılar ki seçilmek için
Az dil döküp yalvarmadılar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!