Yağsa Dudaklarına Şiiri - Milad Hekimiazer

Dilerim Tanrı’dan, bir yağmur yağsa…
Usulca, sen duymadan başlasa —
bir mektup gibi açılmadan,
bir şarkı gibi çalmadan.
Dudaklarına düşse ilk damlası,
benim yerime bir buseyle erise.
Bir buğu gibi,
teninin en sessiz kıvrımında soluklansa.
Ve hiçbir sabah,
bir daha susmasa…

Dilerim Tanrı’dan, o yağmur sürse —
içini titreten bir sızı gibi,
gövdene değil,
yüreğine yavaşça dokunsa.
Bir sel değil;
bir iç sızısı gibi sinsin.
Bir hatıra değil;
bir hatıranın gölgesi gibi dolaşsın.
Göğsünde
gizli bir yazı gibi kazınsın,
ve her damlası,
sana anlatmadığım kırgınlıklardan düşsün.

Dilerim Tanrı’dan, o yağmur silmesin…
Ne izimi,
ne ismimi.
Sevdamı kör bir rüzgâr gibi söndürmesin.
Gözlerinden yaş olup süzüldüğünde
sadece su değil,
bir ağıt aksın yanağına.
Ve sen,
farkına varmadan
yağmurun gövdene işlediği yalnızlıkla
ayakta kal…

Dilerim Tanrı’dan, o yağmur dinmesin.
Ne unuttursun,
ne de sana iyi gelsin.
Her damlası —
bir yük gibi değil,
bir yemin gibi değsin.
Bir aşk gibi değil;
bir türbe gibi
ruhundan asla çıkmasın.
Ve yağmur,
hep yüreğine sinsin.
Hep… sinsin.

Ama şimdi dinle…
O yağmur artık gökten değil,
benim içimden yağıyor.
Gözlerinin görmediği bir karanlıktan,
kalbinin unuttuğu bir derinlikten.

Unutuşlara inat,
her adımına bir fısıltı serpiyorum.
Bir lanet gibi değil,
bir yas gibi değil…
Bir ant gibi.
Sesinle kırılmış duaların yankısı gibi.

Sen yürürken, ben toprağım.
Adım adım bastığın,
ama fark etmediğin.
Ve ben,
her izini hissediyorum —
ayaklarının hatırasını.

Ve hâlâ yağıyor içimde:
Sonsuz bir suskunlukla,
sönmemiş bir yangınla…
Çünkü o artık bana ait:
Benim içimde büyüyen
bir sevda değil,
bir sönmeyen kıyamet.

Ve sen…
fark etmeden yaşıyorsun içinde:
yağmurun,
aşkın,
ve hiçliğin ta kendisiyle.

Milad Hekimiazer
Kayıt Tarihi : 16.8.2023 01:57:00