Yağmurlu Zamanların Ertesi

kalkıp bir de tutuldum kendi yokluğuma
gün yol yolak sana hazırlanırken bir de
agustos tozları anlık gölgelere teslim
karışık ormanlarıma saçların dolaşık bir de..

 ölü kuşlar ölü balıklar görüyorum odalarda
aynı yolda elele kolkola
yürüyoruz
uzakta
çok uzakta
kirli sarı bir nokta
adımlarımızı görmüyoruz
o zifiri karanlıkta...

 Ey kıtlıkların yarattığı iklim
Mutluluk hangi vahşi ata teslim
Aç boyunlarını kaldıramayan çocuklar gibi aklım
Ermiyor hiçbir yalnızlığına ellerimin
Yağmurlu zamanların ertesine saklı
Sandığım...nasıl sürükleyecek
Gökkuşağının altına onu ve beni...

Trenler geçiyor aklımdan
Havalar hep gri
Kargalar gülüyor buna...

Kağan İşçen...