Yağmurdan kaçarken denizde bulmak kendini moda bugünlerde.Hani eskiden ekmek aslanın ağzındaydı şimdi miğdesinde ya,buda onun gibi değişime uğramış işte.Eskidenmiş o yağmurdan kaçarken doluya tutulmak falan.Şimdi direk denize düşülüyor.Gözünü kapattığın an sırılsıklam buluyorsun kendini.Yüzme biliyorsan kurtulursun.
Güven kalmamış hiç kimseye ve hiçbir şeye.İçinde insan kelimesi geçen her şeye şüphe ile bakar olmuşuz.Biz Türkler deriz ki " Türk'ün Türk'ten başka dostu yoktur".Şimdi buna bir düzeltme yapmak istiyorum,daha global ve günümüze uyarlanmış hali.İnsanın kendinden başka dostu yoktur.
Herkesin yüzmeyi öğrenmesi lazım.Öyle can simidi ile kollukla yaşanacak bir dünyada değiliz artık.Sene olmuş 2015 sokağa adımını attığın andan itibaren tehlike altındasın.Nerde,hangi şehirde olduğunun da bir önemi kalmadı.Hatta evde bile güvende olduğumuz konusu tartışmaya açık.Dedim ya lazım olan tek şey, yüzme öğrenmek.
Belli bir yaşa kadar hep çocuk havuzunda yüzüyoruz ya,hayatta öyle bir şey.Sen farkında olmadan birileri senin can güvenliğini sağlıyor koruyor, kolluyor.Çocukluğunun gerektirdiği gibi oynuyorsun,çırpınıyorsun,eğleniyorsun.Ama birileri seni sürekli kontrol altında tutuyor.....Ama büyüdüğün zaman işler değişiyor havuzda büyüyor.Seni koruyacak kollayacak kimsen olmuyor..Attığın her adımdan kendin sorumlusun.Havuza atlayıp atlamamak senin elinde.
Kendini ne kadar özgür hissettin şu anda değil mi? Çocukluktan sonra özgürlüğe kavuşmuş büyümüş bir insan.Özgürüüüüm diye bağırmak geliyor içinden.Ama öyle olmuyor işte o işler.Bak sana birde işin şu tarafını anlatıyım.Bir insanın sorumluluk alması demek ne kadar cesaretli olduğuyla orantılı.Cesaret diyince hemen,ben cesurum diye dayılanma haa.Öyle bildiğin cesaret değil bu.Dedik ya yüzme öğrenmeli herkes.Sen yüzmeyi öğrenmemişsen istersen havuzda doğmuş ol o suya atlayamazsın.Hayat böyle bir şey işte.Karşılaştığın bir şeyi aşmak için onun hakkında bilgi sahibi olman lazım.Bilgin kadar cesursun çünkü. Hadi şimdi atla o denize ya da havuza da göreyim!
İnsanı deniz öldürmez.Tam tersi deniz bizim için yaşam kaynağıdır.İnsanı denizin ortasına götüren tekne öldürür,o tekneyi süren insan öldürür,senin o tekneye binmene sebep olan şey öldürür.
Bazen hayat denize benzer,karada yaşarsan sana dokunmaz.Ama bazen de hayat çöl gibidir,deniz olmadığı için ölürsün.
Herkesin hayatında yağmurlar vardır.Kimisi sağanak,kimisi ahmak ıslatan,kimine de dolu denk gelir.Sen şemsiyeni her zaman yanında taşı ki küçük yağmurlar seni ıslatamasın,yormasın.Sel alırsa hayatımızı sıfırdan başlarız zaten hepimiz.Hayat acımasız değildir.biz hazırlıksız yakalanırız.Ne kadar dik durursan dur şemsiyen yoksa ıslanırsın.O yüzden sen durmak yerine aklınla savaş hayatla.Kaçma hiçbir zaman.Damlalardan kaçarken denizde bulursun kendini.
Kayıt Tarihi : 30.4.2016 02:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!