Yağmura Doğruydu Gözlerin...

Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve sebebiydi bu; anlaşılmazlığının...
Gözlerin sevgi mi korku mu bakıyordu?

Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve yağmur:
Büyütmüştü; gözbebeklerini,
Büyütmüştü; anlamlarını...
Anlaşılmazlığını...
Damlaların kesiştiği yerde;
Titriyordun....
Yağmur dokunuyordu hislerine;
Ve sen, titriyordun....

Yağmura doğruydu kayboluşun...
Ve tıpkı kalbindi; gözlerin;
Büyük, asil ve kararlı...
Anlaşılmazlık büyüyordu gözlerinde;
Ve sen, kayboluştaydın...

Yağmura doğruydu bekleyişin...
Kalbin; gözlerinde...
Sevgi mi, korku mu?
Bir yağmur sonatında;
Asaletin dupduru...
Sen, inanıyordun...

Yağmura doğruydu inançların...
Ve bir evren, bir dünya değildi umut...
Bekliyordun; kararlıydın...
Koskocaman bir kalp büyütmüştün...
Ve büyük yaşıyordun duyguları...
Ve tutkundun yağmura...

Yağmur,
Dokunuyordu hislerine
Ve besliyordu kendisiyle...
Yağmur,
Dokunuyordu kalbine;
Sevgi veya korku değildi önemi...
Asaletti,
Masumiyetti...
Ve ağlıyordu seninle...

Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve
Beklediğindi; O....

09/11/03