Yağmur yağdığında
Bu şehir benim olur
İnsanlar bir yana savrulur,
Evlerine kapanır.
Caddelerin sessizligine koşarım.
Sahiplenirim yalnızlığına
Yalnızlığım yağmur yağmur
Pencerene çarpar.
Yağmur yağdığında
Bu şehir ‘ben’ olur.
Kimsesizliğim sokaklara sığmaz
Taşar mazgallardan, akar
Akıntıya kapılır akarım.
Sokaklar caddeler gözü yaşlı
Yetim kalır...
Kayıt Tarihi : 10.1.2003 15:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!